میوپاتی چیست؟
درمان میوپاتی – میوپاتی به هر بیماری اطلاق می شود که بر بافت عضلانی تأثیر بگذارد. بیماری های عضلانی منجر به ضعف، التهاب،اسپاسم یا فلج می شوند. میوپاتی می تواند ناشی از علل ارثی یا اکتسابی باشد.
معمولاً افراد به دلیل خستگی عضلانی، عدم تعادل الکترولیت ها یا کم آبی بدن به میوپاتی اکتسابی مبتلا می شوند که منجر به سفتی یا گرفتگی می شود. سایر علل میوپاتی شامل اختلالات ایمنی است که باعث التهاب و درد می شود. میوپاتی های ارثی متعددی وجود دارد و ممکن است با ضعف پیشرونده، آتروفی، التهاب، اختلال در متابولیسم فیبر عضلانی، اسپاسم عضلانی، یا سفتی همراه باشد.
علائم و نشانه های میوپاتی بسته به نوع اختلال و علت آن متفاوت خواهد بود. سیر بیماری برای میوپاتی نیز در بین افراد متفاوت خواهد بود. میوپاتی ناشی از علل حاد، مانند کم آبی بدن، به سرعت برطرف می شود، در حالی که اگر ناشی از علل ارثی باشد معمولاً به طور نامحدود ادامه می یابد. علائم میوپاتی ممکن است خفیف مانند گرفتگی موقت یا بسیار جدی از جمله تحلیل رفتن عضلات و فلج باشد. گزینه های درمانی برای میوپاتی عبارتند از: آتل بندی، بریس بندی، داروها، فیزیوتراپی و جراحی.
در موارد نادر، میوپاتی ممکن است نشانه یک اختلال عصبی عضلانی جدی باشد. برای علائم جدی، از جمله مشکل در بلند کردن قسمت جلوی پا و انگشتان پا، ضعف در اندام، ابهام در گفتار یا مشکل در بلع، یا گرفتگی عضلات فوراً به پزشک مراجعه کنید.
علائم میوپاتی چیست؟
میوپاتی به دلیل التهاب یا بیماری باعث اختلال در عملکرد عضلات می شود و می تواند علائم متعددی را ایجاد کند. شدت علائم می تواند در بین افراد متفاوت باشد.
ممکن است علائم میوپاتی را روزانه یا هر چند وقت یکبار تجربه کنید. گاهی اوقات، هر یک از این علائم عضلانی می تواند شدید باشد:
- گرفتگی
- درد
- فلج
- سختی
- سفتی، سختی
- تورم
- تحلیل یا آتروفی عضله
- ضعف
در برخی موارد، علائم میوپاتی می تواند نشانه یک وضعیت جدی باشد که باید فوراً در یک موقعیت اورژانسی ارزیابی شود.این علائم شامل:
- مشکل در بلع
- انقباض یا گرفتگی عضلات در زبان، شانه ها یا بازوها
- ضعف عضلانی در مچ پا، پا یا ساق پا
- لکنت زبان
- ضعف ناگهانی در یک طرف بدن
- مشکل در بالا بردن پا و تکان دادن دست ها
چه چیزی باعث میوپاتی می شود؟
- علل ارثی میوپاتی
- میوپاتی های مادرزادی که در بدو تولد وجود دارند
- فلج دوره ای خانوادگی
- بیماری ذخیره گلیکوژن ماهیچه (از جمله بیماری پومپ)
- میوپاتی های میتوکندری (ناهنجاری های اجزای سلولی معروف به میتوکندری)
- دیستروفی عضلانی
- علل اکتسابی
میوپاتی ممکن است دلایل اکتسابی یا ناشناخته داشته باشد. مثالها عبارتند از:
- گرفتگی عضلانی رایج
- کم آبی بدن (از دست دادن مایعات و الکترولیت های بدن، که در صورت شدید و درمان نشدن می تواند تهدید کننده زندگی باشد)
- اختلالات غدد درون ریز
- عفونت
- میوزیت (التهاب عضلانی)
- اختلالات نورونی (معمولا بیماری های عصبی عضلانی)
عوامل خطر برای میوپاتی چیست؟
برخی از عوامل، خطر ابتلا به میوپاتی را افزایش می دهند. البته همه افراد دارای عوامل خطر به میوپاتی مبتلا نمی شوند. عوامل خطر برای میوپاتی عبارتند از:
- عفونت های خاص
- سابقه خانوادگی میوپاتی
عوارض میوپاتی چیست؟
عوارض میوپاتی درمان نشده عبارتند از:
- درد مزمن عضلانی (میالژی)
- ناتوانی
- فلج
همانطور که اشاره شد؛ یکی از علل میوپاتی، دیستروفی عضلانی است. دیستروفی عضلانی به گروهی از بیماری ها که باعث ضعف پیشرونده و کاهش توده عضلانی می شود،گفته می شود. در دیستروفی عضلانی، ژن‌های غیرطبیعی در تولید پروتئین‌های مورد نیاز برای تشکیل ماهیچه سالم اختلال ایجاد می‌کنند. انواع مختلفی از دیستروفی عضلانی وجود دارد. علائم آن معمولا در دوران کودکی و بیشتر در پسران دیده می شود. هیچ درمانی برای دیستروفی عضلانی وجود ندارد. اما داروها و درمان‌ها می‌توانند به مدیریت علائم و کاهش روند بیماری کمک کنند.
در اینجا به چند نوع از انواع دیستروفی اشاره می کنیم:
دیستروفی عضلانی نوع دوشن
این رایج ترین شکل است. اگرچه دختران می توانند ناقل باشند و به طور خفیف تحت تأثیر قرار گیرند، اما در پسران بسیار شایع تر است. علائم و نشانه‌ها شامل موارد زیر است:
- سقوط های مکرر
- مشکل در برخاستن از حالت درازکش یا نشسته
- مشکل در دویدن و پریدن
- راه رفتن روی انگشتان پا
- عضلات بزرگ ساق پا
- درد و سفتی عضلات
- ناتوانی های یادگیری
- تاخیر رشد
دیستروفی عضلانی بکر
علائم و نشانه‌ها شبیه به دیستروفی عضلانی دوشن هستند، اما خفیف‌تر هستند و آهسته‌تر پیشرفت می‌کنند. علائم معمولا در نوجوانان شروع می شود، اما ممکن است اواسط دهه 20 یا بعد از آن نیز رخ دهد.
انواع دیگر دیستروفی عضلانی
میتونیک: این با ناتوانی در شل کردن عضلات پس از انقباض مشخص می شود. عضلات صورت و گردن معمولاً اولین عضلاتی هستند که تحت تأثیر قرار می گیرند. افراد مبتلا به این فرم معمولاً صورت های بلند و لاغری دارند. افتادگی پلک؛ و گردن هایی مانند گردند قو دارند.
مادرزادی: این نوع پسران و دختران را یکسان مبتلا می کند و در بدو تولد یا قبل از 2 سالگی ظاهر می شود. برخی از اشکال به کندی پیشرفت می کنند و فقط ناتوانی خفیف ایجاد می کنند، در حالی که برخی دیگر به سرعت پیشرفت می کنند و باعث آسیب شدید می شوند.
دیستروفی کمربند اندامی: معمولاً ابتدا عضلات لگن و شانه تحت تأثیر قرار می گیرند. افراد مبتلا به این نوع دیستروفی عضلانی ممکن است در بلند کردن قسمت جلوی پا مشکل داشته باشند و به همین دلیل ممکن است مرتباً سُر بخورند. شروع آن معمولا در دوران کودکی یا نوجوانی می باشد.
در صورت مشاهده علائم عضلانی ذکر شده در خود یا فرزندتان به پزشک مراجعه کنید.